Kamado is Japans voor oven. Japanners gebruiken al eeuwen een soort van mobiele kleioven en vlak na de tweede wereldoorlog viel een aantal Amerikanen dit op. Een van klei gemaakte pot en deksel, waarbij de pot gedeeltelijk of volledig met het deksel afgesloten kon worden. De temperatuur in de pot was daardoor beheersbaar en de klei zorgde voor een hoge isolatiewaarde. De Japanners noemden deze pot een Mushikamado. De basis van wat tegenwoordig kamado wordt genoemd.
De kwaliteit van een kamado wordt voor een belangrijk deel bepaald door de klei en het bakproces. Indien klei wordt verhit, verhard het en noemt men dat aardewerk. Wordt klei langer dan 48 uur met minimaal 1000 graden verhit ontstaat er keramiek, omdat er geen vocht in de klei meer aanwezig is.
Keramiek reageert niet of nauwelijks op temperatuurverschillen en is dus uitermate geschikt om een kamado barbecue van te maken. Het kost tijd en geld om van klei keramiek te maken en bijna alle merken van kamado shops zijn dan ook niet van keramiek, maar van aardewerk. Een kamado BBQ van aardewerk is kwetsbaar en de producent verzoekt dan ook meestal om na aanschaf de kamado de eerste paar keer in gebruik met lage temperatuur in te branden.
Indien er voor langere tijd nog hogere temperaturen worden aangehouden gaat klei verglazen en wordt het porselein. Temperatuur en temperatuurverschillen hebben nauwelijks invloed op keramiek en is dit materiaal uitermate geschikt voor een kamado. Door de veel kostbaardere procedure om van klei keramiek te maken zijn er maar een paar merken die een keramische kamado barbecue kunnen produceren, zoals bijvoorbeeld kamado joe. Een kamado BBQ van keramiek dient tijdens eerste gebruik ook niet "ingebrand" te worden. Dat advies geldt voor kamado's van aardewerk.